ادای دین ورزشی با مربی‌گری در پایگاه مسجدی

نویسنده

معصومه فرمانی کیا

مهدی حامدی‌فر متولد سال1385 و دانش‌آموز کلاس دهم هنرستان است. در رشته تعمیر موتور خودرو درس می‌خواند و ساکن محله بهمن است. از سال1397 مسیر زندگی‌اش با ورزش رزمی کیک‌بوکسینگ هم‌سو شده است. حالا 8مقام قهرمانی استانی، کشوری و بین‌‍‌المللی او را در این عرصه ثابت‌قدم و ماندگار کرده است. او در پایگاه بسیج مسجد الزهرا(س) کلاس ورزشی برگزار می‌کند و شاگردانی بین 7سال تا 12سال دارد.

همراه‌شدن خانواده با مهدی

مهدی می‌گوید: من تک‌فرزند خانواده‌ام و به‌دلیل خشونتی که در ضربات رشته‌های رزمی است، پدر و مادرم راضی نبودند که این رشته را ادامه بدهم، اما کسب مقام قهرمانی استانی در همان سال1397 به همه ثابت کرد که آینده روشنی در این رشته دارم.

البته این سال پر از پیروزی بود و چند قهرمانی دیگر هم در همین سال برایم رقم خورد. در این زمان پدرش که روزی مخالف سرسخت بود، بهترین مشوقش شد، تا جایی که در بیشتر مسابقاتی که شرکت می‌کرد، همراهش بود. ورزش‌کردن مهدی و علاقه او به ورزش به دوران کودکی‌اش برمی‌گردد.

ووشو را در سنی شروع کرده که هنوز نمی‌توانسته است بخواند و بنویسد. در ایام تحصیل هم از ورزش‌کردن غافل نشده و در 3ماه تابستان تمریناتش را ادامه داده است. مهدی در ادامه صحبت‌هایش باز هم به همان 3سال گذشته برمی‌گردد: همه‌چیز از سالن مدافعان حرم خیابان بهمن خواجه‌ربیع شروع شد.

من کیک‌بوکسینگ را از استاد جابر تارشی یاد گرفتم؛ استادی که شمار قهرمانان در کلاس‌های او زیاد است. هنوز 2ماه از رفتن من به این کلاس‌ها و آموزش‌ها نگذشته بود که مسابقات استانی برگزار شد و از بین 15ورزشکار، 8نفر کیک‌بوکسینگ‌کار انتخاب شدند که من هم یکی از آن‌ها بودم. خیلی تمرین نکرده بودم، اما خاطرم هست در آن مسابقات که با 6حریف قدر برگزار شد، در این رشته اول شدم.

سختی‌اش را تحمل می‌کنم

رشته کیک‌بوکسینگ سخت و پرخطر است، اما عشقی در آن وجود دارد که تحمل شکستکی استخوان‌ را آسان می‌کند: وقتی به این رشته وارد شدم، می‌دانستم که پا در مسیر سختی گذاشته‌ام. اوایل بیشتر حرکات، گاردگرفتن بود، اما بعد از دوسه ماه حرکات هجومی شروع شد.

ضربه استخوان انگشت، ساق دست و پا و جمجمه بخش تعریف‌شده این رشته ورزشی است و معمولا همه کسانی که به این رشته وارد می‌شوند، به آن عادت دارند.

ضربه‌خوردن و آسیب‌دیدن هم زیاد است. من هم خیلی آسیب دیده‌ام و گاه برای خوب‌شدن یکی‌دو ماه صبوری می‌کردم و دوباره برمی‌گشتم. همین سختی‌ها و تحمل آن باعث می‌شود کسانی که واقعا به این رشته علاقه‌مند هستند، بمانند. من هم از آن جمله بودم و نتیجه‌اش را دیدم. مهدی در بیشتر رقابت‌هایی که شرکت کرده، مدال گرفته و جزو 3نفر برتر مسابقات بوده است.

می‌گوید: علاوه بر رتبه‌هایی که در مسابقات استانی و کشوری داشتم، در مسابقات بین‌المللی کیک‌بوکسینگ سال1397 هم 3نفر از کشورهای آسیایی را ناک‌اوت کردم. رقابت سختی بود ،امادر این دوره هم اول شدم.

مربی نوجوان محله

وقتی از او درباره آینده زندگی‌اش می‌پرسم، می‌گوید: از وقتی در این رشته ورزشی فعالیت می‌کنم، اولویتم ورزش بوده، اما در تحصیل هم موفقم و این‌طور نبوده است که درس را کنار بگذارم. برای ورزش چشم‌اندازی تعریف کرده است که نهایتش فایترشدن در سازمان یو‌اف‌سی است.

از همین حالا هم شروع کرده است و در محله سعی می‌کند بچه‌های مستعد را شناسایی کند و آموزش دهد. می‌شود گفت یک مربی کوچک است. می‌گوید: در پایگاه بسیج مسجد الزهرا(س) کلاس ورزشی برگزار می‌کنم. شاگردانم بین 7سال تا 12سال هستند و به حرف‌هایم گوش می‌کنند.

لینک کوتاه